Houdoe en bedankt Ethiopie!

Hallo allemaal,

Aan alles komt een eind, er is een tijd van komen en een tijd van gaan. De tijd van komen is geweest en de tijd van gaan breekt nu aan.. Dit is alweer mijn laatste blog vanuit Afrika, een continent waarvan ik blij ben dat ik dit heb leren kennen.

Wát is de tijd gevlogen, wát heb ik een boel meegemaakt, wát heb ik mezelf leren kennen en wát heb ik veel nieuwe leuke en goede mensen leren kennen.. dit is een korte samenvatting van mijn periode in Addis Abeba. Ik ben super blij dat ik deze stap heb genomen om voor 4 maanden de vertrouwde omgeving te verlaten voor een geheel nieuw avontuur.

Wanneer ik hoorde op school dat er een mogelijkheid was om het 1e half jaar van het 4e jaar een buitenland stage te kunnen doen, was ik verkocht.. Ik had altijd al de voornemens, wanneer de keuze voor een stage in het buitenland op mijn pad komt dan moet ik dat gewoon doen.. Daarna komt de keuze naar welk land je wilt gaan, Ethiopie dacht ik net zoals vele anderen waarmee ik voor die tijd gesproken had en zei dat ik naar Ethiopie ging.. wat moet je daar dan tussen al die donkere mensen die alleen maar honger hebben¬? De opdracht die hier lag was erg uitdagend, een voetbalcompetitie opzetten voor dove kinderen en daarnaast leek Ethiopie, na veel te hebben gezocht op internet en verhalen van oud studenten te hebben gehoord, een prachtig land. Nu ik hier 4 maanden heb gezeten kan ik ze alleen maar gelijk geven en ben ik blij dat ik de keuze voor Ethiopie heb gemaakt!

Het was vooral in het begin erg wennen, van je kleine woonplaatsje met 16.000 inwoners naar een stad waar 8 miljoen mensen wonen, wat een drukte op de straat, wat een drukte in het verkeer en wat een mooie chaos waar je elke dag inzit. Het mooiste aan de stad is dat alles hier gewoon kan, minibusjes die met 20 man vol worden gestopt terwijl er 12 in kunnen, ezels die aan de verkeerde kant van de rotonde over de weg lopen, auto´s die rechts en links voorbij vliegen en taxi´s die je nog voor geen 3 euro door de hele stad crossen. Daarnaast de drukte van mensen die op straat lopen, iedereen spreekt je aan omdat je forensie (blanke) bent en wanneer je op straat loopt kom je iedere dag wel in gesprek met een aantal mensen wat vaak bijzondere verhalen oplevert. Daarnaast is dit ook mijn eerste ervaring met Afrika, wat super goed bevallen is.. Je merkt direct dat je in een hele andere wereld bent, alles gebeurt hier op straat, iedereen leeft buiten, je ruikt de geur op straat van uitlaatgassen, mensen die aan het koken zijn en je ruikt vaak de open riolering wat soms niet al te prettig is. De manier van leven is ook erg anders, iedereen ontmoet elkaar niet via facebook maar gewoon op straat, de mensen zijn gigantisch sociaal en nemen de tijd voor elkaar, wat in Nederland nog wel is anders is omdat iedereen haast heeft.

Daarnaast heb ik gemerkt dat ik zelf erg ben veranderd, zelfstandig ben geworden en lessen over het leven heb gehad, wat zijn wij verwend in Nederland.. dit moet ook wel want ik heb hier 4 maanden samengewoond met 10 andere studenten, wat in de periode dat je hier zit je vrienden zijn geworden en waarmee je het een onvergetelijke periode mee moet maken, wat zeker is gelukt! Daarnaast ontmoet je nieuwe mensen, bijvoorbeeld de SPAT trainers van de office, je gaat dingen met ze doen buiten de uren op de office, ze gaan je waarderen, jij gaat hen waarderen en zo wordt je ook met deze mensen bevriend.. Deze ervaringen die je samen met de mensen hebt gehad ga je zeker missen wanneer je weer in Nederland bent, maar ook zul je altijd aan de periode terugdenken hoe fantastisch het was met de mensen, die je vrienden zijn geworden en waar je een goede band mee hebt opgebouwd in zo´n relatief korte periode.

Aan de ene kant baal ik er van om weer terug te gaan naar Nederland omdat ik het hier zo super naar mijn zin heb met alles en iedereen die ik hier om me heen heb. Daarnaast wil ik ook weer terug naar Nederland om de verhalen, hoe moeilijk ze ook te omschrijven zijn en hoe lastig het ook wordt om die tegen iedereen te vertellen, toch proberen te delen en al mijn vrieden en familie weer te zien. Ik zou niet weten waar ik moet beginnen, want ik heb in deze 4 maanden denk ik meer meegemaakt dan in de rest van mijn 20´ige jaren.

Maandag staat er een grote afscheidsparty op de planning op de office voor alle Nederlandse studenten, het zou moeilijk zijn om afscheid te nemen van alle toffe mensen hier, de mooie bruisende stad en het prachtige land Ethiopie, waarvan ik helaas alleen het zuiden maar heb kunnen bezoeken. Ook wil ik alle mensen bedanken die mijn project gesponsord hebben, het geld zou gaan naar het voetbalproject die ik heb opgezet en die momenteel loopt waarmee ik erg blij ben omdat het begin stroef was.

Ik zou iedereen willen aanraden, wanneer je de kans krijgt, verlaat de vertrouwde omgeving en ga op avontuur in het buitenland, je ontwikkelt jezelf iedere dag weer op verschillende punten en je leert dingen van een geheel andere cultuur wat super is. Ik ben blij dat ik deze cultuur heb mogen leren kennen, mensen leven hier met de dag en kijken niet naar morgen, dit is wat mij vooral heel erg beviel, de relaxede manier van leven. Woensdag land ik om 7 uur op Schiphol en dan zit ik weer in het leven waar je de agenda nodig hebt, je overal op tijd moet komen en waar het vol staat met afspraken.. Maar eerst is het tijd om iedereen weer te zien en te spreken!

Het is mooi geweest.. Ik heb een super leerzame en geweldige tijd gehad in Ethiopie en sluit het met deze laatste blog af!

Ik wil iedereen bedanken voor het volgen van mijn avontuur in Ethiopie, mijn volgende blog (als die er komt) zou uit Nederland zijn.

Voor de laatste keer..... de groeten vanuit Addis!